Dowiedz się więcej
Przeczytaj artykuł
Dowiedz się więcej
Przeczytaj artykuł
Dowiedz się więcej
Co szczególnie ciekawe, nie musi być to wcale duża grupa – natomiast aby wpływ ten był skuteczny, grupa ta musi być z różnych względów ważna dla jednostki. W toku naszego życia stajemy się częścią wielu różnych społeczności, większych i mniejszych. Może być to szkoła i środowisko rówieśnicze, praca i środowisko zawodowe, rodzina, znajomi, krąg osób skupiających ludzi o podobnych zainteresowaniach, zwolennicy konkretnej partii politycznej czy organizacji itp – społeczności i środowisk jest bardzo wiele. W każdej z nich zazwyczaj panują określone reguły i normy. Aby stać się ich pełnoprawnym członkiem często wbrew własnym przekonaniom decydujemy się na pozorną lub trwałą zmianę naszych poglądów czy wartości i postaw oraz zachowań. Boimy się wykluczenia i odrzucenia, za wszelką cenę chcemy uniknąć dziwnych spojrzeń, półuśmiechów, porozumiewawczych gestów między innymi osobami, które świadczą o tym, że nie jesteśmy akceptowani. Nikt z nas nie chce czuć się obco i samotnie – nawet, jeśli jesteśmy introwertykami i wolimy przebywać w niewielkim gronie, świadomość przynależności do grupy daje nam poczucie bezpieczeństwa i komfortu. Nawet w warunkach pandemicznych i kontaktów zdalnych potrzeba akceptacji i bycia częścią określonych środowisk okazała się być nie mniej istotna – po prostu przeszła ona w nieco inną formę.
Wpływ społeczny możemy zdefiniować jako „zmianę w zachowaniu spowodowaną prawdziwym lub wyobrażeniowym naciskiem ze strony innych osób”1. Jaka jest więc różnica między wpływem społecznym a manipulacją? Otóż manipulacja to bardzo specyficzny rodzaj wpływu społecznego. Ryszard Nawrat pisze, że manipulacja społeczna (socjomanipulacja) jest planowym i celowym działaniem, podczas którego manipulator, wykorzystując wiedzę o mechanizmach społecznego zachowania się ludzi, wywiera pożądany wpływ w taki sposób, aby nie zdawali sobie oni sprawy z tego, iż podlegają jakimkolwiek oddziaływaniom, bądź by nie byli oni świadomi ich siły lub konsekwencji. Manipulację we współczesnej psychologii wiąże się ściśle z pojęciem wpływu społecznego, traktując ją jako jego specyficzną formę.
Jeśli ów wpływ potraktować jako kontinuum od jego przejawów najprostszych do form bardziej złożonych, to na jednym krańcu usytuowany będzie „minimalny wpływ społeczny”, czyli konsekwencje samej obecności innych ludzi, na drugim zaś zamierzone manipulowanie innymi. Nie musi natomiast dojść do zmiany postaw, aby można było mówić o wpływie społecznym.
Istnieją trzy główne kategorie wpływu społecznego:
konformizm (naśladownictwo) - oznacza „zmienianie naszego zachowania w taki sposób, aby było one zgodne z relacjami lub działaniami innych osób. Ma na celu dostosowanie się do otoczenia”2. Nacisk grupy może spowodować poparcie twierdzenia, któremu przeczą oczywiste dowody.
uległość - dokonywanie zmiany zachowania w reakcji na bezpośrednią prośbę, oznacza „dokonywanie zmiany zachowania w reakcji na bezpośrednią prośbę”3
posłuszeństwo - jest szczególnym rodzajem uległości i oznacza „zmianę zachowania w odpowiedzi na polecenie osoby cieszącej się autorytetem”4.
W literaturze przedmiotu możemy przeczytać, że ludzie ulegają wpływowi społecznemu, aby osiągnąć jeden z trzech podstawowych celów wpływu społecznego.
Jednym z nich jest dokonanie właściwego wyboru, co wiąże się z tzw. motywem kompetencji. Motyw ten opisywał Robert W. White (1959) i według niego wszyscy ludzie mają wspólny motyw kompetencji, czyli pragnienie panowania nad otoczeniem tak, aby uzyskać pożądane nagrody i zasoby. Uważał on, że aby uzyskać sukces nie wystarczy przypadek. W tym celu człowiek musi dokonać właściwego wyboru, który polega na wybraniu z ogromnej liczby dostępnych opcji, tą która z największym prawdopodobieństwem umożliwi nam zdobycie zasobów i osiągnięcie celów, do których dążymy. Przy dokonywaniu tego wyboru człowiek może zaufać dwóm regułom psychologicznym:
-autorytetowi
-społecznemu potwierdzeniu słuszności
Ponieważ słuchanie rad eksperta jest zazwyczaj uzasadnione, a osoby mające autorytet są z reguły ekspertami, często wykorzystujemy autorytet jako heurystykę podejmowania decyzji (umysłową „drogę na skróty”) ”5. Zakładamy, że autorytet wie najlepiej, pomaga nam to podjąć decyzję, bez głębszego zastanawiania się nad sytuacją. Choć oczywiście nie możemy być ekspertami w każdej dziedzinie, to bezrefleksyjne opieranie się na autorytetach może być bardzo niebezpieczne. Niemniej jednak równie wiele szkód może przynieść kwestionowanie autorytetów bez odpowiednich kompetencji – dlatego złotym środkiem wydaje się być umiejętność krytycznego myślenia oraz dogłębna analiza i rzetelny dobór źródeł.
Drugą zasadą pomagającą ludziom dokonać właściwego wyboru jest społeczne potwierdzanie słuszności- interpersonalny sposób identyfikacji i potwierdzenia właściwego wyboru, oparty na analizie i obserwacji postępowania innych ludzi (Festinger, 1954)6. Jest to tzw. zasada „podążania za tłumem i robienia to co inni”. Ta zasada postępowania wiąże się z szczególnym rodzajem zaburzenia społecznego- masową histerią. Ludzie mają tendencję do zachowywania się jak większość osób. W przypadku masowych złudzeń społeczne potwierdzenie słuszności przyczynia się do działań całkowicie nieracjonalnych i może sprowadzić nas na manowce.
Wpływ społeczny sam w sobie nie jest niczym złym, jednak jak wszystko niesie za sobą określone zagrożenia. To od naszej umiejętności logicznego myślenia i asertywnej postawy zależy, kim staniemy się poddając się jego oddziaływaniu i jaką rolę w danym środowisku będziemy pełnić.
1Douglas T. Kenrick, Steven L. Neuberg, Robert B. Caldini, „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006, str. 285
2Douglas T. Kenrick, Steven L. Neuberg, Robert B. Caldini, „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006, str. 286
3Douglas T. Kenrick, Steven L. Neuberg, Robert B. Caldini, „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006, str. 286
4Douglas T. Kenrick, Steven L. Neuberg, Robert B. Caldini, „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006, str. 286
5Douglas T. Kenrick, Steven L. Neuberg, Robert B. Caldini, „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006, str. 298
6Douglas T. Kenrick, Steven L. Neuberg, Robert B. Caldini, „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006, str. 299
Hassan S., „Psychomanipulacja w sektach”, Wydawnistwo „Ravi”, Łódź, 1997
Kenrick D.T., Neuberg S. L., Caldini, R.B. „Psychologia społeczna. Rozwiązane tajemnice”, GWP 2006
Nawrat R. Manipulacja społeczna, przegląd technik i wybranych wyników badań, Przegląd Psychologiczny 32, 1989, s. 125-158
Nowakowski P.T., „Sekty – oblicza werbunku”, Maternus Media Tychy, 2001
mgr Agnieszka Bartczak – pracownica Instytutu Psychologii Stosowanej na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. W kręgu jej zainteresowań naukowych znajdują się: psychologia pracy, organizacji i zarządzania, a w szczególności: prokrastynacja zawodowa, zadanie zawodowe i jego korelacje z różnorodnymi wymiarami pracy, job crafting, zachowania kontrproduktywne, zarządzanie zasobami ludzkimi w pracy zdalnej.
Podoba mi się
osób polubiło ten artykuł